Drodzy Rodzice!

Zauważyliście u swojego dziecka powtarzające się niepokojące objawy, jak:

– słaba równowaga, potykanie się,
– niechęć do cięcia nożyczkami,
– unikanie zabaw z brudzeniem rąk,
– brak reakcji na zimną i gorącą temperaturę,
– nie lubi mycia twarzy, włosów, obcinania paznokci,
– nie lubi ubrań z określonych tkanin,
– opóźniony rozwój mowy,
– problemy z utrzymaniem uwagi nad zadaniem,
– częste zatykanie uszu,
– jest stale w ruchu, nie lubi zabaw ruchowych,
– chodzenie na palcach,
– ma chorobę lokomocyjną,
– boi się wysokości,
– miewa odruch wymiotny podczas spożywania niektórych pokarmów,
– niemowlę reaguje płaczem na zmianę pozycji ciała- jak położenie na plecy, huśtanie, bujanie
– podpieranie głowy podczas pracy stolikowej,
– problemy z nauczeniem się jazdy na rowerze, trudności z naśladowaniem ruchów,
– problemy grafomotoryczne(niewyraźna pisownia, nie mieszczenie się w liniaturze).

 

To tylko niektóre z objawów, które wskazują na to, że Twoje dziecko ma dysfunkcje integracji sensorycznej.

Czym jest Integracja Sensoryczna?

Integracja sensoryczna (SI) to nazwa procesu zachodzącego w mózgu, dzięki któremu prawidłowo współdziałają zmysły. Umożliwia nam wykonywanie codziennych czynności. Idąc chodnikiem, trzymając torbę na ramieniu, dziecko za rękę i rozmawiając przez telefon, nie zastanawiamy się, jak to się dzieje, że wykonujemy to wszystko jednocześnie nie potykając się, nie myląc drogi, którą idziemy, nie upuszczając torby i nie gubiąc wątku prowadzonej rozmowy. Prawidłowe wykonanie tego wszystkiego zawdzięczamy wielu skomplikowanym procesom zachodzącym w naszym mózgu, z których nie zdajemy sobie sprawy. Oczywiście każdemu z nas zdarzają się potknięcia, upadki. Nie zawsze funkcjonujemy tak, jak tego chcemy. Codziennie wykonujemy wiele złożonych czynności, które są wynikiem planowania ruchu, a planowanie to zależy od stopnia integracji wszystkich zmysłów. Aby wykonać różne czynności, musimy prawidłowo odbierać wrażenia pochodzące z ciała i otoczenia, odpowiednio je klasyfikować, porządkować i łączyć ze sobą. Procesy odbierania, klasyfikowania, porządkowania i łączenia wrażeń zmysłowych, zachodzą poza naszą świadomością w układzie nerwowym, odczuwamy tylko ich efekty.

Kiedy zachodzi Integracja Sensoryczna?

Procesy integracji sensorycznej zachodzą zanim jeszcze przyjdziemy na świat. W łonie matki dziecko odbiera wrażenia słuchowe, wzrokowe, dotykowe(powierzchniowe), czucia głębokiego, ruchowe. W chwili porodu ilość odbieranych wrażeń zmysłowych gwałtownie wzrasta.

Czy procesy Integracji Sensorycznej zawsze zachodzą prawidłowo?

Proces i nauka odbierania, klasyfikowania, porządkowania i łączenia wrażeń zmysłowych, nie zawsze przebiega prawidłowo. Nieprawidłowości w zakresie integracji sensorycznej ujawniają się już w wieku niemowlęcym, widoczne są w wieku przedszkolnym, a ich nasilenie obserwujemy w wieku szkolnym, kiedy są już utrwalone dysfunkcje w pracy układu nerwowego.
Skutkiem słabej integracji zmysłów(integracji sensorycznej), dziecko może mieć różnego rodzaju kłopoty w codziennym funkcjonowaniem Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej może zachowywać się dziwnie i niezrozumiale dla otoczenia. Jeżeli nieprawidłowo odbiera i przetwarza wrażenia dotykowe, może nie lubić kremowania twarzy, przytulania. Źle funkcjonujący układ przedsionkowy(ruchowy), uwidacznia się wtedy, kiedy dziecko boi huśtać, jest nadmiernie ruchliwe. Przy nieprawidłowym funkcjonowaniu czucia głębokiego(propriocepcji) dziecko może zeskakiwać z wysokości na kolana, uderzać w innych, wciskać się w ciasne przestrzenie. Problemy te często skutkują zaburzeniami zachowania. Dziecko postrzegane jest przez innych jako niegrzeczne. Nieprawidłowości w odbiorze i przetwarzaniu określonych wrażeń, powodują obniżenie funkcjonowania pozostałych zmysłów. Zaburzone odbieranie bodźców zmysłowych, powoduje zaburzenie planowania ruchu/praksji. Planowanie ruchu to zdolność niezbędna do opanowania takich czynności jak: ubieranie się, mycie, chodzenie, jedzenie, zapinanie guzików, suwaka, sznurowanie butów, jazda na rowerze, układanie puzzli, klocków, rysowanie, pisanie i czytanie.

Co należy zrobić, by pomóc dziecku?

Jeśli zaobserwujesz u swojego dziecka powtarzające się zachowania i aktywności, które są niepokojące, dziwią innych, zastanawiają, zgłoś się do terapeuty integracji sensorycznej

w celu dokonania diagnozy.

Opracowała: mgr Aneta Kuszneruk- logopeda, terapeuta Integracji Sensorycznej